It's been a very long time. =)

Hmm. June 14 ako nuong huling sumulat dito sa blog ko. Bakasyon pa namin nuon. Hassles free. Pero ngayon "No space available for new hassles." July 3 na ngayon. Birthday ng ate ko at swerte sya kasi umuulan.

Blessings.

Sabi ng ibang tao blessing daw pag umulan sa birthday mo. Hindi ko alam kung bakit. Hindi naman kasi yumaman ang ate ko ngayon, walang nagregalo sa kanya ng kotse, walang tatlong milyong napulot at wala ring nanlibre sa kanya ng fishballs. Parang lumipas lang ang birthday nya ngayon pero ang importante marami kaming handa. Chibog. Botchog na naman. Hindi nga siguro literal na blessings ang tinutukoy sa sinasabi nilang blessings. Basta para saken blessing na yung isa pang edad na dumagdag satin kahit ibig sabihin pa nito ay tumatanda na tayo. Age doesn't matter naman eh. Daanin mu nalang sa looks ... kahit wala kang pera.

Perang naging bato pa.

Kahapon nagkaroon ako ng time para aliwin ang sarili ko. Magrelax. Magchill. Nagstarbucks ako kasama si Enrick. Nakasanayan na kasi namin yun. Pag boring kape lang ang solusyon. Nakakamangha talaga ang kape sa starbucks. Halos laging apat na oras kame kung tumambay dun. Kulang pa nga kung tutuusin kaso nakakahiya lang sa mga taong nag aantay sa mga taong aalis na para sila naman ang makaupo. Isang venti na Frappuccino is equals sa isang libong kwento at halakhakan. Oo. Puro kwentuhan lang ang ginagawa namen pag nandun kame halos lahat binabalikan naming kwentuhin. Ang masama lang eh hindi mo na mamamalayan na nauubos na pala ang laman ng wallet mo kakaorder ng mga pagkain. Malas. Kasing malas ng nangyare saken bago ako pumunta sa starbucks. Dumating na kasi ang sulat sakin ng GOOGLE. Sulat yun na naglalaman ng pin na itatype ko para makuha ko na yung kinikita kong pera dito sa pag iinternet blogging ko. Oo. Kumikita ako dito sa blogger. At sa bawat type ko at bawat basa mo nito eh yumayaman ako. Malaki ang kinikita ko dito kaso ala akong nakuha kahit isang dolyar. Teka dolyar nga pala ang kinikita ko dito. Bakit wala akong nakuha? Late na kasi dumating yung pin dapat bago mag July eh naencode ko na sya kaso July 2 na dumating dito yung sulat. Sakto. Badtrip. Kaya ayun uulit na naman ako ng account. Kamote. Mahirap pa naman bayaran yung tax. $10 ang tax at hindi yun ganun kadali kitain dito sa blogging. Dugot pawis kasama na uhog at luga.

Talaga kayang malas yun? o baka naman hindi lang talaga ako yayaman? .. hmmp

Summer Assessment ^o^

Sabado na ngayon. Bukas linggo na at friday the 13th pala kahapon. Syet. Hindi ko man lang naramdaman. Alang kakaibang nangyare kahapon saken. Hindi ako nadisgrasya or natapilok man lang. Wala lang. As in wala lang. Nakakatamad. Hindi naman sa gusto kong may masamang mangyari saken kahapon. Gusto ko lang ng kakaiba para naman exciting. Sana man lang nauntog ako, naipit sa pinto, natae sa salawal o kaya naman ay nilapa ng aso namin para mas masaya. Pero wala. Wala talaga. Hindi ko maexplain. Dahil wala namang dapat ipaliwanag sa wala. Kaya nga wala eh. Dahil paano pa magiging wala kung meron pala.

"Akala mo lang wala pero meron meron meron." Merong ano? ..

Pasukan na sa lunes. Yan ang meron. Hindi ako naeexcite dahil alam kong hahanapin ko din naman ang bakasyon pag nararamdaman kong ang dami na namang exams. Hindi ko rin naman gustong magbakasyon pa dahil wala na akong pera pangsustento sa sarili kong luho. Normal lang ang feeling ko. Masaya din naman sa eskwelahan. Kasama mo na naman yung mga kaibigan mo. Mangangarag ka ulet. Magigising ng maaga pero hindi ka makakatulog ng maaga. Mangongopya at magpapanggap na busy para magmukhang sikat. Sa totoo lang, aminin na naten, baon lang ang habol naten sa pasukan. Pera. Allowance. KICKBACK.

Dalawang buwan lang ang bakasyon. Pero kung tutuusin dahilan na yun ng pagkapurol ng utak naten sa matagalang pagtengga sa bahay. Matagal para sa mga walang perang tulad ko. At mabilis para sa mga taong productive ang bakasyon. Hindi ko masasabing naging "House Boy" lang ako sa loob ng dalawang buwan. Teka. Baka mali ang naiisip nyo. Hindi nyo ako dapat purihin. Hindi ako naging masipag nitong bakasyon. Ala akong ginawang mabuti kundi ang magpasaway. Literal na house boy ang ibig kong sabihin. House=Bahay Boy=Lalaki. Lalaking Bahay. Couch Potato para sa mayayaman na tulad ko na rin. Hindi ko rin masasabing naging "Party Animal" ako ngayon bakasyon. Gitna ako. Parang playing safe. "It was not the best situation but definitely not the worst." Siguro may part din naging productive ang buhay bakasyon ko. Dahil sa mga ginawa kong productive na para saken.

1. Ako lang naman ang nagsilbing hardinero ng bahay namen. Tinabas ko lang ng mga damo sa garden namen. Amp. Ok lang sana kung maliit lang. Eh hindi eh. Malaki sya. Promise.
2. Binasa ko ulet ng 7 times ang libro ni Bob Ong.
3. Inayos at pinaganda ko ang kwarto ko na dati eh parang mga alikabok ang nakatira.
4. Nagsilbi din akong guwardiya ng bahay namen sa dapat aso ang gumagawa dahil lage akong naiiwan sa bahay pag umaalis sila. Hindi ko sila sinisisi. Dahil gusto ko rin naman. Basta may pasalubong na pizza pag uwe.
5. Naging trainor ng aso namen na ngayon eh marunong ng makinig pag sasabihan mong umupo ka sa tabi ko, humiga, tumayo. tumuwad, maglakad, tumakbo at mga play dead. Pero hindi ko ata sya naturuan maging masipag. Dahil madalas lagi syang tinatamad.
6. Gumawa ng mga bago at walang kwentang blogs dito sa blogger. Pero kumikita ng dolyar dolyar.
7. Inayos at nirenovate ang BSACAS friendster at multiply account.
8. Naging taga buhat ng mineral water na inoorder namen na napakabigat.
9. Tinuruan ang sariling Ina na mag adik sa paglalaro ng yahoo games.
10. Maglotion.
11. Magpaputi.
12. Gumawa ng mga bagong kanta at magrecord.
13. Magpraktis ng banda.
14. At utuin ang sarili tuwing gabi bago matulog na napakadami kong nagawang kapakipakinabang ngayon araw na dapat eh nuong 3 yrs old palang ako eh alam ko na.
15. Higit sa lahat, pinakagusto kong ginawa ko ngayon bakasyon eh yung ako yung magloload sa mga nagpapaload samen dahil bigla bigla na lang akong nagiging politician pagkabigay ng bayad nila.

Ginutom ako sa haba ng sinulat ko dito. Kumaen muna ako ng Quake Bars. At may nireserba pa akong isa dahil tiyak ko na gugutumin parin ako. Naalala ko tuloy yung paborito kong Chocolate Bars dati na baon ko pa nuong elementary. Yung Whamos. Hindi ko alam kung buhay pa ba yun pero kung oo bibilin ko lahat ng supply nila. Kinalkal ko din habang kumakaen ako yung cellphone ko kanina. Nabasa ko naman yung isang kowts. Si inday. Ang sosyal na katulong. Kasabay ng pagsikat ng pelikulang caregiver eh sabay din naman ang pag usbong ng muling pagbabalik ng kwento ni Inday. Nakakatuwa. Naging caregiver na si Inday at sponsor ng Belo. Minsan naisip ko napaka kati talaga ng utak ng tao. Kung ano ano naiisip. May maimik lang.

Take time to realize.

Ala lang. Wala lang akong maisip na dapat isulat. Pero dahil may kinalaman din naman dyan ang sususnod kong isusulat kaya naisip ko na sya. Balik sa usapang productive. Ang sagot sa multiplication. Productive ako at ang bakasyon ko dahil hinayaan ko rin ang isip ko na marealize ang mga ilang bagay tulad ng.

1. Kumaen pag nagugutom (Dahil nagugutom na naman ako)
2. Na nauto lang kame ni Enrick dun sa Timezone na kung ano yung mas mabilis umikot 5 cents, 5php or 10php. Sayang sya sa pera. Dahil meron dung malaking parang bowl na kung saan papaikutin mo yung pera tapos titingnan mo kung alin mas mabilis umikot. Then late mo na marerealize na sa bandang huli eh mahuhulog lang din ang barya mo sa butas sa gitna dahil yun ang huling pagbabagsakan ng barya.
3. Na may mga tao padin na sadyang makapal ang mukha na magsayaw sa World of Fun.
4. Na mahirap magmall ng walang pera.
5. Na nakakapagod agad sa paa na libutin ang 1st floor pa lang ng trinoma.
6. Na masyadong mahal ang mga stuff toys sa animaland sa trinoma.
7. Na wala palang gaanong tao sa mall pag araw ng kalayaan.
8. Na wala ring jeep sa araw ng kalayaan.
9. Na sagutin ang tawag ng kalikasan pag kelangan (dahil tawag ako ng banyo. Teka)
10. Na mabilis pala ang epekto ng Quake Bars (kalalabas ko lang ng banyo. haha)
11. Na masamang maging hobby ang katangahan.
12. Na laging sa "na" nagsisimula lahat ng sinasabi ko.
13. Mahal maging collection items ang mga havaianas.
14. Mas marami pa ang mga nailabas kong pera ngayong bakasyon kesa sa mga nagawa kong mabuti.
15. Sanhi ng puyat ko ang pakikinig sa kwelang talk to papa ng barangay LS 97.1 tuwing 12-2am
16. May angking talento pala ako sa photography.
17. Laos na si Jun Lozada.
18. Kawawa si Ces Drilon.
19. Masaya magsagot ng survey sa friendster.
20. At hindi lahat ng nakilamay na fans ni Rudy Fernandez ay gusto syang makita dahil ang iba gusto lang maexpose sa camera para madiscover pero mas marami pa rin sa kanila ang gusto lang mag papicture kasama ng mga artista na naka japan pose pa.

Hmm.

Masyado ng marami akong nasulat at nasabi. Malamang tinamad ka na habang binabasa mo to. At malamang wala kang ginagawa ngayon kaya umabot ka hanggang dito sa binabasa mo ngayon. Pero sigurado hindi lahat nagtangkang tapusin ang kwento ko. Pero isa lang ang gusto kong sabihin sa inyong lahat na bumisita dito sa blog ko. Salamat dahil kumita na naman ako. May dolyar na naman ako.Sana tumaas ang palitan para yumaman na ako. Oh siya. Matulog ka na.

"Mataas man ang langit, Mababa man ang Lupa, Pag hindi ka nakita ako'y luluha" -motto ng caller ng talk to papa. Joy ata pangalan nya.

"Tubig is water, Love is a Teen Ager, Dinaan ko sa Love Letter." -motto padin to nung caller ng talk to papa. Si joy.

Natapos 12:30am

BIG winner =D

Ayayay. Nag iisa na naman ako ngayon dito sa bahay at unang beses ko atang magsulat sa ganitong oras. Hindi ko alam kung bakit pero halos dalawang araw nadin akong tinatawag ng blog ko para magsulat. "Naaagnas" na daw kasi sya. Nagmamakaawa na bisitahin ko naman daw siya.

Simula.

Aber. Hindi na mahaba ang buhok ko ngayon. Bagong tabas. Kagabi lang. Ang haba ng pila sa mga salon kagabi hindi ko alam kung bakit sila nagpapagupit dahil kaya holiday ngayon at may lakad sila o hindi kaya'y dahil trip lang nilang magbawas ng kayamanan o baka naman dahil gusto lang nila akong makita? Ako iba ang dahilan ko kung bakit nagpagupit ako kagabi. Simple lang. Wala kasi akong pera at kelangan ko ng "kickback" Success naman ako sa maitim kong plano.160 pesos ang kinita ko kagabi dahil sa kasinungalingan.

White Lies.

Hindi ko sigurado kung yan ang tawag sa mga pagkakataong hindi mo gustong magsinungaling pero dapat mong gawin. Hindi naman ata kasama ang lying sa seven mortal at modern sins kaya ok lang. Pero lahat nga ng sobra masama kaya dapat hindi araw araw siguro every other day or twice a week lang ang accepted ng simbahan. Tae. Joke lang. Nagsisinungaling lang ako. Masama yan talaga at hindi dapat gawin kaya wag nyo akong tularan.

Dahil gusto kong maging idol.

Oo. Gusto kong maging idol sa iba. Yung tipong hahangaan ka nila. Pero hindi ko alam kung ano ang basehan para maging idol ng lahat. Hindi ko naman kayang gayahin si Rizal na kayang magpakamatay para sa bayan, hindi ko rin naman kayang pasanin ang krus para matubos ang lahat sa kasalanan, mahirap din naman magsauli ng limang milyong pisong naiwan ng iba lalo na kung gahaman ka talaga, at lalong mas mahirap maging idol hotdog katulad ng patalastas sa t.v dahil hindi ko trip ang maglinis ng subdivision namen buong araw. Ang kaya ko lang gawin para maging idol ay sumali sa big brother at maging big winner.

Big winner. Sana ako.

Inaamin ko na gusto kong sumikat. Makilala. Hindi ako plastik para sabihin kong hindi ko pinangarap na makita sa t.v. Sino ba namang ayaw diba kung bibigyan ka ng pagkakataon. Marami na akong napatunayan sa sarili ko para masabing kahit papano ay may narating na din ako sa buhay. Naging best in conduct ako nuong highschool na kahit alam kong pilit ata yung award na yun dahil sa class president ako ng room namen. Naging outsatanding officer nadin ako nuong graduation namen. Lumaban at nanalo na din ako sa declamation na sinalihan ko at third place ako. Sumali na din ako sa balagtasan, talumpating handa at di handa, balitaan. on the spot essay writng contest at essay writing contest na hindi on the spot. Ilan sa mga yan ay nakuha ko ang medalya. Hmm. Mukha na akong nagyayabang pero ayos lang may ipagyayabang naman. Siguro paminsan minsan kelangan ng tao na magyabang para ibuild up yung sarili. Yung tipong masasabi mo sa sarili mo na "hindi ako small type." Yung parang pag ibibid ka eh 10,000,000 agad ang starting offer sayo.

Tulala. Lala. Lala.

Para kasing bigla akong tinamad at nawalan ng sasabihin. Pero sana magkatotoo yung gusto ko para magbago naman yung takbo ng buhay ko. Para kasing tinawag ako ng kamera. Pero parang may pumipigil saken. Hindi ko alam kung ano yun. Pero nararamdaman ko na sumisigaw na sya. Darating na. Nagagalit at nagpupumiglas.

"Natatae na ako. Tae. Bye na muna."

Minsan may Isang Puta =(

Tingin ng mga bobong kapitbahay ko puta daw ako. Nagpapagamit, binabayaran. Sabi nila ako daw ang pinakamaganda at pinakasikat sa aming lugar noon. Ang bango-bango ko daw, sariwa at makinis. Di ko nga alam kung sumpa ito, dahil dito nagkanda loko-loko ang kinabukasan ko. Halika, makinig ka muna sa kwento ko, yosi muna tayo.

Alam mo, maraming lumapit sa akin, nagkagusto, naakit. Ang hirap pag lahat sa iyo virgin eh. Tinanggap ko naman sila bilang tao, bakit kaya nila ako ginago? Masakit alalahanin, iniisip ko na lang na kasi di sila taga rito, siguro talagang ganoon. Tatlong hayok na foreigners ang namiyesta sa katawan ko, na-rape ako.

Sa tatlong beses akong nagahasa, ang pinakahuli ang di ko makakalimutan. Parang maski di ko ginusto ang mga nangyari, hinahanap-hanap ko siya. Tinulungan nya kasi akong makalimutan yung mga sadistang Espanyol at Hapon. Kasi, ibang-iba talaga sya. Ibang klase siya mag-sorry, lalo pa at kinupkop niya ako at ang mga naging anak ko.Parating ang dami naming regalo - may chocolates, spam, blue seal na yosi, ano ka! May datung pa! Nakakabaliw siya, alam kong ginagamit niya lang ako pero pagamit naman ako nang pagamit.

Sa kanya namin natutunan mag-inggles, di lang magsulat ha! Magbasa pa! Hanggang ngayon, sa tuwing mabigat ang problema ko, siya ang tinatakbuhan ko. Yun nga lang, lahat ng bagay may kapalit. Nung kinasama ko siya, guminhawa buhay namin. Sosyal na sosyal kami. Pero pakiramdam ko unti unti na akong nalolosyang.Ewan ko nga ba, akala ko napapamahal na ako sa kanya. Akala ko tuloy-tuloy na kaligayahan namin, yun pala unti-unti niya akong pinapatay.

Putang Ina! Sa dami ng lason na sinaksak niya sa katawan ko, malapit na akong malaspag.Ang daming nagsabi na ang tanga tanga ko. Patalsikin ko na daw. Sa tulong ng mga anak ko, napalayas ko ang animal pero ang hirap magsimula. Masyado na kaming nasanay sa sarap ng buhay na naranasan namin sa kanya. Lubog na lubog pa kami sa utang, kulang ata pati kaluluwa namin para ibayad sa mga inutang namin.

Sinikap naming lahat maging maganda ang buhay namin. Ayun, mga nasa Japan, Hong Kong, Saudi ang mga anak ko. Yung iba nag-US at Europe. Yung iba ayaw umalis sa akin. Halos lahat, wala naman silbi, masaya daw sa piling ko, maski amoy usok ako.Sa dami ng mga anak ko na nagsisikap na tulungan ang kalagayan namin, marami rin sa mga anak ko na andito ang namamantala sa kabuhayan at kayamanan na itinatabi ko para sa kinabukasan naming lahat. Halos mahubaran na ako sa sobrang kasakiman ng aking mga anak. Ibinigay ko na ang lahat sa kanila, pero ninanakawan pa rin nila ako. Kaya dumating ang panahon na di na kami halos makaahon sa hirap ng buhay.

Napakahirap dahil nasanay na kami sa ginhawa at sarap.Ang di ko inaakala ay mismong mga anak ko, ang tuluyang sisira sa akin. Napakasakit tanggapin na malinlang. Akala ko ay makakakita ako ng magiging kasama sa buhay sa mga ahas na ipinakilala ng mga anak ko Hindi pala. Ang tanga ko talaga. Binugaw ako ng sarili kong mga anak kapalit ng kwarta at pansamantalang ginhawa na nais nilang matamasa. Wala na akong nagawa dahil sa sobrang pagmamahal ko sa aking mga anak. Wala akong ibang yaman kundi ganda ko. Pinagamit ko na lang ng pinagamit ang sarili ko, basta maging maginhawa lang ang mga anak ko.

Usap-usapan ako ng mga kapitbahay ko. May nanghihinayang, namumuhi at naaawa. Puta na kasi ang isang magandang tulad ko.Alam mo, gusto ko na sanang tumigil sa pagpuputa kaso ang laki talaga ng letseng utang ko eh. Palaki pa ng palaki. Kulang na kulang. Paano na lang ang mga anak ko naiwan sa aking puder? Baka di na ako balikan o bisitahin ng mga nag-abroad kong mga anak. Hindi na importante kung laspagin man ang ganda ko, madama ko lang ang pagmamahal ng mga anak ko. Malaman nila na gagawin ko ang lahat para sa kanila.Sa tuwing titingin ako sa salamin, alam ko maganda pa rin ako.

Meron pa din ang bilib sa akin. Napapag usapan pa din. Sa tuwing nakikita ko ang mukha ko sa salamin, nakikita ko ang mga anak ko. Tutulo na lang ang mga luha ko ng di ko namamalayan. Ang gagaling nga ng mga anak ko, namamayagpag kahit saan sila pumunta. Mahusay sa kahit anong gawin. Tama man o mali. Proud ako sa kanila. Kaso sila, kabaligtaran ang nararamdaman para sa akin.Sa dami ng mga anak ko, iilan lang ang may malasakit sa akin. May malasakit man, nahihilaw pa. Ni hindi nga yata ako kinikilalang ina. Ang dami ko ng pasakit na tiniis pero walang sasakit pa nung sarili kong mga anak ang nagbugaw sa akin. Kinapital ang laspag na ganda ko. Masyado silang nasanay sa sarap ng buhay. Minsan sa pagtingin ko sa salamin, ni hindi ko na nga kilala sarili ko.

Dadating na naman ang pasko, sana maalala naman ako ng mga anak ko. Isang buwan pa, magbabagong taon na. Natatakot ako sa taon na darating. Ngayon pa lang usap usapan na ang susunod na pagbubugaw ng ilan sa mga anak ko. Sana may magtanggol naman sa akin, ipaglaban naman nila ako. Gusto kong isigaw:

"INA NINYO AKO! MAHALIN NIYO NAMAN AKO!”

Sige, dumadrama na ako. Masisira na ang make up ko nito eh. Salamat ha, pinakinggan mo ako. Ay sorry, di ko nasabi pangalan ko.

Ako nga pala si PILIPINAS.

PLEASE REPOST OR LINK THIS ARTICLE...Kailangan po talagang mabasa at maintindihan nating lahat ang pinagdadaanan ng Inang Bayan...and sana after reading this...wag sanang manatili sa ating mga mata lamang ang ating nabasa...we have to converge and organize something like a forum or anything na pwede tayo makapag usap usap and to formulate plan of actions....."TAYO ANG MGA ANAK NI INANG BAYAN..AT KAPAG WALA TAYONG GINAWA BAKA DI NATIN NA MAMALAYAN TAYO NA MISMO ANG BUMUBUGAW SA KANYA..."

Note.
By the way I just reposted it. It's not my work. I just read it in on one site and get it. Vey inspiring. Eye opener story.

Dreamworks =)

Sa subdivision na tinitirhan namen isa kami sa may pinakamalaking bahay na nakatayo. May mini garden sa labas, doorbell at napakaglamorosong gate. Pagkapasok mo sa loob sasalubong sa inyong mga mata ang napakalulusog na bermuda grass. Sa kaliwang banda naman ay makikita nyo yung mini fountain na may mga dekalidad na isdang lumalangoy at pag napagod ka na sa kakatayo pwede kang magpahinga sa bahay kubo na malapit lang sa fountain. At pag naiinitan ka naman punta lang kayo sa likod ng bahay at ihanda ang sarili para sa paglangoy sa aming family size pool. Pagpasok mo naman sa loob ng bahay malulunod ka sa halos perpektong pagkakadesenyo na sinamahan pa ng mga dekalibreng mga muwebles. Maganda ang bahay namin kung susumahin. Hindi kasya dito kong ilalarawan ko lahat. Basta malaki at maganda. May kotse at iba pa. Meron kami nyan. "Name it and we have it" ika nga nila.

Nasa papel nga lang.

Tama ang nabasa nyo. Nasa papel nga lang. Hindi ko pa alam kung kelan ko makukulayan. Parang ginaganahan ako sa lahat pag naiisip ko yan. Nasasagutan ko yung mga exams ko, nakakapagperform ako ng maayos at naiinspired ako lalo. Tama nga yung sinasabi nila na pag yung tipong nawawalan ka na ng pag asa isipin mo lang yung mga pangarap mo. Hmm.

Pangarap.

Grabe. Kung yan lang ang kelangan sa mundo ang yaman ko na sana kaso hindi eh. Sa patalastas nga ni Vilma "Darna." na kung ganun lang kadali umasenso eh di sana marami na ang lumunok ng bato kaso marami ata ang nabilaukan dahil sa pag aakala. Hindi masama ang mangarap. Mangarap ka hanggang gusto mo dahil walang pipigil sayo kundi sarili mo lang. Mangarap ka lang dahil ito nalang ang natitirang libre sa mundo bukod sa fishball na 50cents padin hanggang ngayon sa kabila ng pagtaas ng lahat ng pwedeng tumaas. Pero minsan naisip ko hanggang saan kaya ako madadala ng pangarap ko. Pwede ko kaya yun ibayad sa jeep o ng tuition fee. Pwede ko kaya yun ipangtubos sa kidnapped for ransom. Pwede ko kaya yun ihain sa hapag kainan. Pwede kaya? O baka pwede kainin ko nalang. Kainin ko nalang dahil hindi yun kailan man magkakatotoo.

Masakit. Masaklap. Kuya Eddie? ..

Ganun talaga ang katotohanan. Pareparehas lang ng feeling. Parang ganito lang yun. May mag aalok sayo ng kendi tapos hindi ka naman pala bibigyan. Mga pera na naging bato pa. Nag impake ka na yun pala hindi ka kasama sa outing. Papaasahin ka lang. Papatikim lang sayo yung konting kaligayan. Pero may mas sasakit at sasaklap pa sa lahat yun ay kung hindi mo man lang yun natikman kahit papano. Parang yung lalake o babaeng gustong gusto mong makakiskisan ng balat pero maglalaway ka na lang.

Kulay. Krayola.

Kelangan ko yan. Oh siya, matutulog na ako para masimulan ko ng magkulay.

"OMG. Nabali yung krayolang dapat gagamitin ko. POTEK"

Yan ang sinasabi kong masakit. Masaklap. Nasaiyo na nawala pa. Awts.

Left Behind =(

I was really not in my element to write on my blog. Pero parang may enerhiyang nagtutulak sakin para magsulat. Yung tipong isang malakas na kapangyarihang hindi mo mapigilan. Yung pakiramdam na gusto mong manlaban pero talo ka. Siguro dala na din ng lungkot na nararamdaman ko ngayon kaya parang gusto ko magsulat.

Lungkot. Lumbay. Lungkot. Lumbay.

Pag nararamdaman ko yan di ko maiwasan na mag isip. As in yung pinakamalalim na na naaabot ng utak ko sa pag iisip. Nalulungkot ako ngayon samantalang nagkakasakitan naman ng tiyan yung iba sa katatawa sa mga oras na ito. At natitiyak ko kasama na dun yung mga kaibigan kong nasa laguna ngayon na nagtatampisawan sa swimming pool. Debut kasi ng tropa ko ngayon at ako eto nasa bahay at nagsusulat ng blog. Oo tama kayo, naiwan ako.

Nag iisa.

Blah. Blah. Blah. Ala na akong maikwento dito. Basta ang alam ko hindi ako nakasama. Tae. Nakakalungkot talaga. Yung feeling na sana naghuhumiyaw ako sa pool ngayon dahil nalulunod sa kaharutan. Yung feeling na nakikipagsayawan ako sa kanila sa musika na night vision. Yung feeling na kinakain ko lahat ng handa nila na puro cholesterol. Yung feeling na nakaupo ako at nakikipagjamming sa tagay nila. Yung feeling na dapat na feeling ko sa mga sandaling ito pero hindi. Awts ng "infinite" times talaga. Parang tulad ng nasa kamay ko ngayon.

Sugat.

Bukod sa lungkot na nararamdaman ko ngayon eh nakakaramdam din ako ng hapdi sa aking mga kamay. Epekto ng aking kaabnormalan. Pinagalitan. Binulyawan. Pinag initan. Isang "amp" ang inukit ko gamit ang napakatalim na karayom sa aking kaliwang kamay kapalit ng lahat ng nararamdaman ko. Halo halong emosyon. Parang mga nagkaisang emosyon na ginulantang ang araw ko. At ang resulta, natalo ako laban sa mga potek na emosyon. Hindi ko sila kinaya. Masyadong malakas ang pwersa nila. Nag iisa lang ako. Tao lang ako. Natatalo.

Oo. Talo ako.

Panalo ang potek na emosyon.

Family Bonding =D

Ayos. Nakapag-internet na ulet ako. Grabe 4days kase kame nawalan ng connection eh dahil dun sa malakas na kidlat. 4days tuloy akong nagaksaya ng oras. Yeah. I do nothing. I'm a house boys for 4days. pero enough of that kase may connection na ulet ako. Well, ang dame kong namiss na mga bagay na dapat kong ikwento dito kaso unahin muna naten yung pinakafresh then the next will follow.

Ginising kame ng mommy ng maaga kanina for a reason na were going to go out and have lunch. Syempre bumangon kame agad at nag asikaso because we know that it would be our family bonding. Almost 6mos. kase nastuck up dito sa Philippines yung daddy ko. Hinde siya agad nakabalik sa barko because of his medical results. He have to rest for a months and have his monthly medical check up. And thank God after 6mos. he was fully recovered. Hinde naman malala yung saket niya in fact he does not drink alcoholic bevereages nor smoking cigarettes. But his medical result says that he is a second hand smoker. He take tons of medicines and alike. And tomorrow will be his last day with us because 5pm is his departure time in the airport going to Amsterdam. Back this lunch time, we eat together at a restaurant and spend each other time productively. Chit chatting, laughing and sort of playing. We also watch the taekwando tournament after having our lunch. Walking and window shopping. It was a very happy and bonded whole day for a family like us. Minsan lang kase yun mangyare eh its either before he left us or after going back from work. But now, I'm very much happy because everything is now okay and back to normal. There's nothing to worry about anymore.

Joke Time [Part 3]

I just wanna share to you this kind of joke.

Storyang Kuripot

Student - Magkano rice nyo?
Tindera - 5php
Student - ung tutong?
Tindera - Libre.
Student - tutong nalang. Yung gulay magkano?
Tindera - 15php
Student - eh yung sabaw?
Tindera - Libre.
Student - sabaw nlng po.
[pagkatapos kumain]
Student - May coke kayo?
Tindera - [siguro bibili na to] uhmm, 8php
Student - Bigyan mu nga ako ng isa [sabay bunot sa bulsa] eto oh ... tansan ... free coke daw.

Oha. Oha. Kuripot talaga nuh. I'm just wandering kung meron talaga nyan sa tunay na buhay. No doubt kung meron man siguro. Ayun lang naman. Sana natuwa kayo. =)

Happy Fiesta =P

Ayun. Ala namang merun ngayon. Nagising ako ng biglaan kanina kasi sabi ng mama ko pupunta daw kame sa SM kasi manunuod ng sine. Nagmadali naman akong bumangon at nag ayos kasi matagal ko nadin gustong magsine. Past 12:00nn na kame nakarating ng SM. Kumain muna kame kasama yung iba naming relatives na halos 1hr na nag antay samen. Exactly 12:40pm pumasok na kame sa loob ng sinehan. Pinanuod namen yung "When Love Begins" As a viewer, hindi ko masyado nagustuhan yung movie kasi masyadong mababaw yung story but mas nag enjoy ako sa view ng boracay. Siguro sakin hindi ko siya nafeel pero siguro sa iba nafeel nila. Siguro try nyo nalang panuorin din para masaya. Then, nag grocery lang kame at nagcanvass ako ng PSP na ipangreregalo ko sa sarili ko sa birthday ko. 5:00pm na kame nakauwi ng bahay tsaka ko naalala na fiesta pala samin. Hindi kasi sya kasing bongga tulad ng dati. Dati three days yung celebration ng fiesta dito ngayon 1day nalang. Dati may artista ngayon wala na. Dati may mga contest ngayon videoke contest nalang. Ang laki talaga ng pinagbago ng fiesta dito hindi na kasing saya tulad ng dati. Halos wala nga akong nadinig na musiko kaninang umaga na karaniwang gumigising na sakin tuwing fiesta. Siguro nawalan ng budget ang barangay dahil talo sa eleksyon si kapitan. Basta sana sa susunod masaya na ulet yung fiesta dito na parang tulad ng dati makulay at puno ng buhay.

By the way, kanina habang nanunuod ako ng t.v bigla nalang akong naging seryoso kasi may isang segment dun na sabi ay hindi daw lahat ng fiesta ay natatapos ng masaya. Gaya daw nung sa Pagoda at yung isang pang Fiesta na nauwi sa trahedya. Parang napag isip isip ko lang na talaga palang ang hirap ipredict ng buhay. Ngayon ang saya saya mo tapos mamaya mamamatay ka na pala. Parang hindi ko sya kayang tanggapin sa sarili kong buhay. Parang ang hirap. Pero sa kabilang banda naman parang ok nadin kasi namatay ka naman for a reason. Kasi nakiisa ka sa pagdiriwang sa isang santo. Diba ganun yun pag fiesta?.. Tsaka parang namatay ka naman ng masaya. Basta parang ang dapat lang natin gawin ay magenjoy sa buhay. Huwag nating hayaan na matapos ang isang araw ng walang natututunan. Kahit mga simpleng bagay lang na alam mong magagamit mo pagdating na takdang panahon. Pero tama nga yung sa t.v na sa iisanag bagay lang tayo nagkakasundo kahit hindi Fiesta, sa Pagkain.

Starbucks Code ^o^

I just wanna share this code from Starbucks Coffee. You can post it in you page like Friendster and alike, blogs like Blogger, emails, websites and others. If you are a Starbucks fanatics please support them by simply copying and pasting this code. Keep loving Starbucks. =)

Get the code here.

http://starbuckscoffee.blogs.friendster.com/starbucks_my_life/2008/04/put_starbucks_o.html

You can also add them up on their fans group.

http://profiles.friendster.com/54021134

Is it Over? =(

"All my bags are packed I'm ready to go. I'm standing here outside your door..."

Today is not the best day for me and I think all of my cousins feels the same way too. I slept two consecutive nights in my Auntie's house for me to spent the remaining days of my three cousins here in Manila. And with that two days we really made the best out of it. I have time to talk to them one after the other, giving them some food for thoughts. The first night was very easy and severe as if there's nothing to be worry about and the cold wind made that night very special. I still remember, few weeks before they leave, me and my other cousin have a great time strolling around Trinoma. We bought guitar parts, slippers, starbucks coffee and other stuffs. We really enjoy each others company but its not that happy because the other two were left in the house. Their last night here in Manila made my whole day very uncomfortable. I was with them while they were packing their clothes and other things. Staring to them is very hard for me. I show no emotions of sadness in front of them because I want myself to be strong. After they packed their things we dont waste our time we talk and talk the whole night. We were laughing and enjoying each others company as if we dont like to end the night until everyone were feeling asleep. We bid goodnights to one another and end the night very dramatic. Exactly 4:45am this day we woke up and arrange their things for the last time, checking to avoid unneccessary things. While we are waiting for the jeepney we have a little time talking to each other again and 5:30am the jeepney arrived. We bring the bags and packages inside and I felt sad when I see my cousins doing their goodbyes, hugs and kisses to our Auntie's and finally waved to them for the last time until they see them so blurred. 10:am is their arriving time in the port and at this exact moment they are now enjoying the cold breeze of the sea as they reminisce our happy moments together. And me, I'm starting to mark the calendar and wait for their comeback for the next 1year.

Joke Time [Part 2]

In relation with my first post about jokes I also remember this one that really shut my mind. This one is kinda short but same thought like the first one. Take note before she gave this joke to me we are talking about the first joke so I'm very confident that she can't fool me. But guess what happened next.

Girl - Bawal magsalita ng "Hindi" sa joke ko.
Alvin - Okay.
Girl - Mayroon akong alagang mga hayop 3 aso, 5 pusa, 2 manok, 6 na pato, 4 na ibon at 1 kalabaw. Ilan lahat ng alaga ko?
Alvin - [Nag iisip] 20.
Girl - [sad and ask me this question] Naku. Galing mo naman. Tae. Alam mu na ata to eh?
Alvin - [shouted] Hindi noh.

After I answered it they were all laughing at me and then at that very glimpse of my mind I shouted "Oh no. I can't believe it" And then I realized that I should not be too boastful of telling them the same joke like what I've posted earlier or else you will get yourself busted.

*Note
The computation should be taken mentally for getting a high succession rate.

Joke Time c",)

I just wanna share this simple joke that really made me laughed. And here the story goes.

While I was watching a noontime show there was one contestant that was so funny. Funny in terms of his actions and the way he speaks. I can't deny the fact that this little boy has a great sense of humor. Then suddenly he shouted "Kuya Willie, Kuya Willie meron po akong joke." The tv host the replied "Sige anu yun?" Then the little boy delivered his punchline.

Little Boy - Bawal pong magsalita ng "Bakit?" sa mga jokes ko.
Willie - Oh sige simulan mo na.
Little Boy - Ang ganda naman po ng buhok nyo kuya Willie.
Willie - Talaga.
Little Boy - Opo, tapos ang guwapo nyo pa po.
Willie - Syempre naman. Hahaha.
Little Boy - Ahm? Kanino pong damit yan?
Willie - Saken binili ko.
Little Boy - Alam nyo pa talo na kayo?
Willie - Inde pa. Hahaha

That joke really burns all my calories. All of the audience and the little boy expected Willie to answer his last question with "Bakit?" But this genius tv host answered "Inde pa" The crowd started to laughed as the little boys also laughed for his unsuccessful joke.

*Note
The dialogue is not that exact as what the two said. I change some of it but the thought is still the same. And why dont you give it a try? .. Throw this joke to your slow minded friends. Haha. Peace =)

Saving the best for Last *_*

School is out. Free atlast from boredom and cramming. But for some, this is the start of another shortage. Shortage of money.

Two months before the class end I started saving my money because I know for myself that my parents will not give allowances anymore. And also for some reasons, I started saving my money because I want to buy myself a present for my birthday this August 6. So, I want to share how I save my own allowance during class days.

1. From our house, I walk until I reach the highway.
2. I only pay 7php as my fare to the jeepney because I was a student.
3. After that, I walk again until I reach our school.
4. During lunchtime I eat my favorite meal worth 20php just in front of our school.
5. Then I don't buy drinks anymore since our school have drinking fountains so I drink there instead of buying one.
6. After class I avoid going to computer shops to play games with friends.
7. I also avoided playing billards as well.
8. I don't go to malls after class instead I go home early.
9. I also walk again going home from school until I reach the terminal and pay 7php as my fare.
10. I eat merienda in our house instead of eating in our school.

At the end of the day I saved 100php from my 150php allowance. 5ophp of it is my expenses. 14php of this expenses comes from my fare which is 7php back and forth. 20php from my meal and 16php from unexpected expenses like xerox, unexpected payments in school and others. So at the end of the week I saved 500php from my 750php weekly allowances. So this vacation I have 2000php on my hand since the other 2000php were lost because of shopping and treats during the remaining weeks of class. And exactly today, I have 1000php as my saving because the other half was lost because I went to a party with a friend. For me, this 1000php is a great start for my present that I will give to myself in my birthday. And I just realized these things while doing this blog.

1. I help saved the world from global warming atleast for two months since I rode a jeepney twice instead of four times.
2. I help my mother in saving our budget since I don't ask for money for my expenses this vacation.
3. I help to discipline myself in terms of saving.
4. I also help my body to have an exercise every morning and late afternoon because of walking for almost a kilometer.
5. And I learned how to be practical nowadays.

Saving through my allowance last semester is not enough to compensate all my needs. The present that I will give to myself, the unexpected payments and etc. So, I'm not that guaranteed that my 100ophp will last until the next school days this June. So now, I'm looking for extra income. Actually I'm planning to apply for a call center agent but I'm not sure about it. But one thing is for sure, that is, I started to realize that I'm not getting any younger anymore that I have to strech my bones and be a man. And I already saved my best for last.

Talk to Papa ^_^

"Mga chicks na panay ibabaw at mga mister na orTIGAS panay ilalim."

That's the funniest line Barangay LS FM 97. 1 plays during the airtime of their most craziest program, the TALK TO PAPA that air 1-3pm and replays during 12-2am. How do I found this program? ..

While I'm on my bed reading some books past 12am I suddenly feel so bored and a little bit sad. I dont know what should I do to escape that feeling. I first grab my phone and played magicsushi, another funny thing to do while killing the boredom, after few minutes of playing I found myself dissatisfied, meaning the boredom is still there. Since my phone dont have a radio, because mp3 dont satisfies me, I borrow the phone of my mother which I usually use during my bedtime. I scan for a channel to listen to until I found this station that goes with this line "Ikot ever, Cubao ibabaw, Sakay na. Ayos ba? .. AYOS." It definitely catches my attention. I listen to the DJ's as night falls and discovered that the DJ's was Papa Bear and Papa Kiko. The program was all about giving advices to caller but the main attraction about this is the sense of humor of the DJ's. Sometimes they give useful advices and sometimes they dont. But most of the time the texters were the one who's giving advices to the caller. I still remember while I was listening last night. The caller have this problem "My friend told me that he has a small bird? .. " and the other one is "She also have friend that plans to commit suicidal attempt because the boy dont like her." This problem really shocked my night. The caller said that she saw her friend mixing the acid and softdrinks and going to drink it. She also added that this friend only wants to do the same thing like what thier other friend do for the same problem. The DJ's and texter have the same advices, that is, she have to tell it to the parents of her friend so that she will be given proper guidance. On the lighter side of the program, I noticed that most of the problems of the caller is about their BF's and everytime the DJ's hear about this problem they always sing this song "Ang bakya mo Neneng 'wag mong babasain, pag ito'y binasa mo ika'y papasmahin."

Overall the show was great and stress relieving. It will surely erased your temper, anger and other bad feelings when you started hearing the craziest laughs of the DJ's. Their nonsense advices sometimes and the sense of humor they possess during their airtime.

And today, I started promoting this show to my cousins and they found it funny too. And now, they cant do anything to stop them from listening to this show like me. In fact, it became my everynight routine before I go to sleep.

Fresh Start =)

I started visiting this website since yesterday night. At first, it was not that easy to get in until I finally did. And now, I'm making a fresh start here, making this first blog entry in this website. So, lets start the ball rolling.

While I was doing this entry I was also surfing another website. You can visit it if you like 'coz i found it very interesting.

Here's the URL by the way.

www.wikimapia.org

I will give you some spoonful information about that site. It is a satellite map wherein you can see different places like your own residence or alike. It's like the google earth. You can search different places in different cities. Actually, I found exactly the place where I live, our house. I got that site from my classmate in college, her name is Christia. She was surfing that site because we are looking for a private resort near Valenzuela for her upcoming 18th birthday celebration. She is planning to have an overnight swimming party and we think Valenzuela is the best place to celebrate it simply because its too accessible. No hassles and probs. =)

Anyways, before I end it up hope you will give some comments to my articles. Lets share our opinions and thoughts about different matters. And just enjoy the heat of the summer. Oh yea. c",)

And oh! You can also catch me in my friendster account at alvinrdeniega@yahoo.com and my Y.M at spyro_00014. Feel free to add me and lets be best of friends.