Repost. Candidacy Speech ko last Election.

"the quality of a true leader is reflected by the standards they set for themselves"
Im Jhon Alvin Deniega running for the presidency for B.A student council.

If ever na kame ang mauupo sa konseho, ang TINIG ng SILANGAN PARTY ALLIANCE, tatlong bagay lamang ang sinisugurado kong mangyayare:

1. Transparency-Transparency in terms of what? In terms of accounts. Ako bilang isang accounting major ay gusto ko hanggat maari na maaccount ang lahat ng pera na dumarating sa aking konseho. Para ang 30php na binabayaran nyu sa Student Council Fund ay mabigyan ng seguridad na mapaalam sa inyo kung saan napupunta ang mga ito. Dahil hindi kaila sa ating lahat na hindi naten nakikita ang mga gastos na nakukuha ng kasalukuyang konseho.

2. Accessibility-As much as possible gusto ko ay maging accessible aku lahat ng estudyante hindi lamang sa kolehiyong kinasasakupan ko. Isa lamang akong simpleng estudyante at pag ako ay naupo sa konseho walang magbabago. Nasa corriddor padin ako at nasa labas ng Unibersidad upang makasigurado na lahat ng suhestiyon ng mga mag aaral ay mabigyang aksyon.

3. Independency-As much as possible ayaw namen na maging idependent body ang konseho meaning ayaw namen na kame lamang ang nakakaalam ng mga bagay na nagyayare sa loob ng konseho. Gusto namen na mainvolve ang mga estudyante sa mga proyektong nais nila. Hanggat maari ayaw namen na samen magmula ang mga proyekto. Nais namen na sa mga estudyante mismo magsimula ang mga gusto nilang proyekto dahil sa unang punto sila ang makikinabang sa mga ito. Nandito lamang kame upang bigyang kilos ang inyong mga proyekto.

Both parties promotes change and no doubt about it. I think the only difference between TINIG and TUGON is that we, TINIG ng SILANGAN PARTY ALLIANCE, involve ourselves in the out of schools isssues. We don't limit ourselves sa mga bagay na alam nameng kaya pa nameng gawin.

And one thing I would like to clarify is that we are not "JUST" activist. In fact there is nothing wrong against activism for as long as you know for yourself what youre fighting for. Actually those who oppose activism lives with a false consciousness of reality. Let us try to react on the things that involves us. Wag nateng sanayin ang sarili nateng makinabang sa mga bagay na hindi naten pinaghirapan. Tayo mismo ay tumulong sa pagbababgong ninanais ng lahat.

This coming March 12 go out and vote because definitely your vote will make a difference. Again, please help us, all of us, lets revive the lost SAGA of TINIG ng SILANGAN PARTY ALLIANCE, lets make HISTORY ONCE AGAIN!

Muli ako po si Jhon Alvin Deniega tumatakbong Presidente ng Business Administration Student Council sa ilalim ng partidong TINIG ng SILANGAN.

[complete campaign speech ku. pinost ku to kase inde aku nakapagcampaign sa section naten ^^.. heheh ^^ sayang inde kayu nanuod ng meeting de avance]

Nirepost ko lang. Wala lang. Sinasariwa ko lang ang mga panahong nakamit ko ang walang kasingtamis na tagumpay. Malapit na naman ulit ang susunod na eleksyon. At ayun, nangangamoy POLITICS na naman. Haha. Next ko ipopost is yung winning speech ko. Weee. <3

Realization.

Trust.

Wala lang. Medyo hindi lang ako makatulog. Tinatawag kasi ako ng pagsusulat. Ayun. Medyo chillax lang naman ako ngayong oras na ito. Nakikinig lang naman ako 97.1 brangay ls. Maganda naman ang topic nila ngayon. May bago kasi silang segment. Educational naman. Swear. Madami akong natutunan within 5mins. pa lang until this time. Puro facts. Sakto nga eh. Puro stress ang topic nila. Marami pa lang effects pag stress ang tao like pwede kang bangungutin, mag sleepwalk, maggrind ng ngipin habang tulog atbp. Pero sakin iba ang effect ng stress.

Stress.

Super busy ang araw ko kanina. Ang dami kong meeting na pinuntahan. Lahat importante. Walang pwedeng iboycott. Nakakauta. Pero dahil president's meeting yung pinuntahan ko syempre may free food. Love it. So back to the topic. Takte. Nawala ako sa concentration. Ang gara kasi ng topic. May nagtanong kasi na kung bakit daw every madaling araw eh tumitigas ang "stylus" ng mga boys. According dun sa doctor na guest nila "it's natural." Reaction daw talaga yun ng hormones. Second. May biglang nahulog sa likod ko. Yung mga peebles. Bigla akong natakot at naisip ko si pareng Natac. Pero natawa na lang ako bigla. So back again to the topic. Dahil nga stress ako this day ang dami dami kong naisip. Like yung pinost ko sa Facebook. Naiisip ko kasi, honestly, some people are born users. Hindi ko alam kung bakit pero I'm sure marami ang mag aagree sakin. Secondly, naisip ko iba lang yung habol ng mga tao sakin. Proven and tested. I don't know why. Pero hindi ako magpapanggap na hindi ko alam kung ano lang ang habol sakin ng mga tao. Hinahayaan ko lang sila. Pero in a way nakakairita. Siguro dahil sa taas din ng standards ng nakakabit sa pangalan ko. I admit at hindi ako nagyayabang. Yung lang kasi yung mga bagay na pwede kong ipagmalaki. Mamatay na lang sila sa inggit. Third, nakakairita din yung ibang "friends" ko. Para kasing hindi sila nagtitiwala sakin. Tested. Confirmed. Sa harap ko pa. Face to face. Parang ganito lang kasi yun. Wala rin naman akong interes na malaman kung ano man ang sikreto na pinagbubulungan nila. Pero yung fact na nag uusap sila ng isang secret tapos wala naman silang balak ishare sa iba kasi daw maingay daw ako. I admit maingay akong tao but swear to their fcuking face I can keep hell damn fcuking secrets. Pero like what I said I can't blame them. Hindi rin naman kasi ako yung tipo ng tao na mahilig magshare ng mga problema at secrets. Nakakatampo lang in a way. Syempre. After all akala mo you're "friends" talaga. Pero we're still friends naman until now. Hindi ko lang alam kung pano ko sila pakikitunguhan in that aspect. Pero atleast kilala ko na sila. Siguro i just have to learn how to play the game. Minsan may mga bagay na hindi tama pero dapat ginagawa mo. Wala din naman akong balak maging super bayani kaya once in a while ayos lang gumanti. Hindi ko lang talaga lubos maisip kung bakit may mga ganoong klaseng tao. Siguro nga hindi natin maiiwasan. We should learn how to jive with them na lang siguro. Katulad nga ng paulit ulit kung sinasabi sa sarili ko na "this is life. this is my life. and i love how life treats me." Wala akong sinisisi sa lahat. Parang nakadepende na din kasi lahat sa tao. "On how they plan to play their game." It's up to them if they want to play it dirty or clean. Well ako I plan to bite them all. Rawrr. <3

Someday it's gonna make sense.

Life comes in many shapes
You think you know what you got
Until it changes

And life will take you high and low
You gotta learn how to walk
And then which way to go

Every choice you make
When you're lost
Every step you take
Has it's cause

[Chorus:]
After you clear your eyes
You'll see the light
Somewhere in the darkness
After the rain has gone
You'll feel the sun comes
And though it seems your sorrow never ends
Someday it's gonna make sense

Tears you she'd are all the same
When you laughed 'till you cried
Or broken down in pain

All the hours you have spent in the past
Worrying about
A thing that didn't last
Find More lyrics at www.sweetslyrics.com

Everything you saw
Played a part
In everything you are
In your heart

[Chorus:]
After you clear your eyes
You'll see the light
Somewhere in the darkness
After the rain has gone
You'll feel the sun comes
And though it seems your sorrow never ends
Someday your gonna find the answers

To all the things you've become(and all day down)
At your expense
Someday it's gonna make sense

After the rain has gone
You feel the sun comes
And though it seems your sorrow never ends
Someday it's gonna make sense
After the rain has gone
You feel the sun comes
And though it seems your sorrow never ends
Someday it's gonna make sense

Free Day.

Break Time.

Weekdays ngayon pero day off ako sa school. No classes.

Yehey.

Nakakatuwa din minsan yung mga ganitong eksena sa buhay ng isang estudyante. Saken isang malaking pabor pero sa iba isang malaking HUWATT?!? Gets nyo ba kung bakit ganun? .. Well, personally hindi ako affected ng kung ano mang unexpected suspension ng klase dahil weekly naman ang allowance ko. Walang mawawala sakin maliban nalang sa kaalamang dapat sana matututunan ko sa araw na ito. Haha. Honestly, in a way, meron din naman akong natututunan. Ayaw ko naman maging parasite sa lipunan. Pero sa kabilang banda meron namang mga estudyante na napapahuwatt pag may ganitong eksena dahil nga sa wala silang baon. Syempre alam ko din naman ang nararamdaman ng mga yan dahil dumaan din ako minsan dyan. Nandyan yung mga eksenang magdadasal ka na sana wag malaman ng magulang mo na wala kayong pasok, magdadahilan na late magstart ang klase para di mabisto na magmamall ka lang, magtetext sa mga superfriends at mag aayang mag inuman at kung ano ano pa.

Boring.

Minsan boring din kapag walang pasok. Walang magawa sa bahay. Hindi maiwasang mautusan. Pero ako masaya naman ako pag nasa bahay. Nandito kasi halos lahat ng kinalilibangan ko. Computer, Laptop, Music, Tv, Movie, Books etc. Masarap din kahit papano sa feeling. Nakakarelax. Nakakawala ng stress. Yung mga unexpected no classes kasi para sakin is eto yung mga way na nagbibigay sakin ng time para ienjoy ko naman yung sarili ko sa bahay kasama ang aking aso at pamilya. Haha. Madalas kasi pag sabado busy ako. Minsan kasi may training ako sa volleyball at praktis ng banda. Pag sunday naman nasa mall ako namamasyal. Pag weekdays naman busy ako sa school at sa council.. No time talaga para magpahinga. Kaya yung mga ganitong chances super sinusulit ko.

LIGO TIME. =)

It's Gonna Make Sense - Michael Learns To Rock (MLTR) Lyrics Mp3 Codes