Paglilinlang ng nakaraan.

Halos siyam na buwan na din ang lumipas pero kanina nuong pumunta sa celebration ng HS friend ko muli akong binalikan ng isang bangungot ng nakaraan.

Usapan highschool ang bumabangka kanina. Halos lahat binalikan namin. Mga guro namin, mga ka-eskwela, kaaway, mga nabuntis, mga panget, mga magaganda, mga crush at kung ano ano pang katarantaduhan.

“Naalala nyo pa si Nikko?”

“Ang laki pa rin ng ilong nya diba?”

“HAHAHA!”

“Uy! Huwag kayong ganyan. May nasasaktan.”

“Nako, dedma naman ang pinapatamaan.”

Ako ang pinapatamaan nila nuong mga oras na iyon. Gusto nilang makita kung ano ba magiging reaksyon ko kapag narinig ang pangalang Nikko. Hindi ako kumibo. Napabuntonghininga nalang ako at napamura sa isip sabay nandiri sa sarili.

Siguro dahil sa mga karanasan ko nuong bata ako kaya ko iyon nagawa. Parang gusto kong makilala ang sarili ko. Kung sino ako. Yun na ata yung tinatawag nilang “Identity Crisis.” Mahirap man sa loob ko pero mukhang dumaan ako sa ganyang estado ng buhay.

Inabuso ako ng sarili kong pinsan na si Robi. Nakita ko din ang ginawa nila ni Makoy. Napasubo na din ako sa isang show sa internet. Lantad na ang buhay ko sa sex. Hindi ko alam. Sabi nila kapag gumalaw o nagpagalaw ka daw sa kapwa mo lalaki maituturing ka na din daw na bading. Napaisip ako, bading nga ba ang mga pinsan ko at bading na din ako?

First year highschool ako nuong nakilala ko si Nikko. Naging kaibigan ko sya. Sobrang talik na kaibigan. Simula nuon inaasar na ako ng mga kaibigan ko. May gusto nga daw ako kay Nikko. Dinedma ko lang sila pero tuwing gabi eh napapaisip ako. Bakit parang iba ang nararamdaman ko kay Nikko. Minsan gumagawa ako ng paraan para makausap ko sya sa telepono. Gusto ko kasi syang laging nakakausap. Nagiging masaya ako.

Lalo lang nila akong inasar nuong nalaman nila na pinapautang ko si Nikko ng pera lagi. Pero hindi ko naman yung binibigay. Binabayaran  din naman kasi nya iyon. Hindi nagtagal maski ako eh naguluhan na sa sarili ko. Bading nga ata ako dahil parang feeling ko naiinlove na ako kay Nikko. 

Lumipas ang isang taon. Ganun padin ang pakiramdam ko kay Nikko. Na parang gusto ko sya. Hindi ko alam. Nagpunta ako sa school psychologist namin para magpatulog. Para mas lubos kong makilala ang sarili ko at para masagot na din ang ilan sa mga tanong ko sa buhay.

Pinakwento sa akin nung psychologist ang  mga pangyayari sa buhay ko. Nagtanong din sya ng kung ano-ano. Tumagal din ng ilang oras ang aming usapan hanggang sa sinabi nya sa akin ang resulta ng eksaminasyon nya.

Hindi daw ako bading. Lalaki daw ako. Ang nararamdaman ko lang daw kay Nikko ay yung feeling ng isang brotherly love. Hindi daw yung romantic love.

Lumaki akong hindi nakakasama ang tatay ko. Madalas Nanay at Ate ko lang ang kasama ko sa bahay. Wala akong mapagsabihan ng mga problema ko sa buhay kung saan kailangan lalaki din ang kausap ko. Wala ako masyadong kaibigang mga lalaki dito sa subdivision namin. As in, nabuhay lang ako sa sarili ko.

Ang nararamdaman ko daw ay paghahanap ng pagmamahal at atensyon galing sa isang lalaki since bihira lang daw kami magkasama ng tatay ko. Parang naghahanap daw ako ng isang tao na magpupunan ng kakulangan na iyon sa buhay ko. Isa rin daw iyong dahilan kung bakit galit na galit ako sa Ate ko hanggang ngayon kasi lalaki ang gusto kong maging kapatid. Ang tingin ko daw sa mga lalaki ay parang gusto kong maging kapatid at kuya para daw may mapagsabihan ako ng mga problema ko sa buhay.

Napatahimik ako sandali, totoo lahat ng sinasabi nya. Wala akong gusto kay Nikko. Hindi romantic love ang nararamdaman ko sa kanya. Ganoon ang turing ko sa kanya kasi kulang ako sa atensyon ng isang tatay. Epekto nga lang ito ng mga deprivation ko sa buhay.

Kanina mas pinili ko nalang na tumahimik at hindi kumibo. Hinayaan ko na sila na husgahan ang pagkatao ko. Basta ang ako, okay na ako sa kung sino ako. Kilala ko na ang sarili ko. At hanggang ngayon, gusto ko pa rin ng isang Kuya. Gusto kong makaramdam ng atensyon at pagmamahal ng isang lalaki, ng isang tatay o kuya. Hindi yung romantic love.